De Duitse kortharige wijzer (GSP) staat bekend om zijn jachtvaardigheden, scherpe reukzin en hoge intelligentie. Het wordt vaak gebruikt om wildvogels, zoals kwartels en eenden, alsook dieren zoals wasbeer en herten te volgen en terug te halen. Zijn zelfs temperament maakt het een goede familie huisdier en het wordt vaak gebruikt als waakhond.
Achtergrond
Hoewel de versies van de GSP terug te voeren zijn tot de 1600s, werd de versie die nu bekend is, gefokt in het midden tot het einde van de 19e eeuw. Het is van mening dat het een kruising is tussen de Spaanse wijzer en de bloedhond. Dr. Charles Thorton importeerde de eerste Duitse kortharige wijzer naar de Verenigde Staten in 1925 en het ras werd in 1930 door de American Kennel Club erkend. Het ras moest worden herbouwd in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog, omdat veel Duitsers hun honden verstopten voor bewaring in Iron Curtain-landen, waardoor ze ontoegankelijk zijn voor het fokken en het beperken van de genenpool van de beste exemplaren. Het ras ging goed vooruit in de jaren vijftig. In 1968 waren drie van de top vier finishers in het AKC National Field Trail Championship Duitse kortharige wijzers. Vanaf 2011 staat de GPS op nummer 19 van de erkende AKC-rassen.
Grootte en uiterlijk
De Duitse kortharige wijzer wordt beschouwd als een middelgrote hond. Volgroeid, het kan tussen de 45 en 70 pond wegen, afhankelijk van het geslacht, en staat 21 tot 25 centimeter lang bij de schoft. Het heeft kort, dik haar en de vacht is ofwel massief bruin (lever) of bruin en wit. Een GSP met elke rode, zwarte, oranje, gele of bruine kleur zou worden gediskwalificeerd voor AKC-shows. De ogen zijn amandelvormig en de voorkeurskleur is bruin.
Persoonlijkheid
Duitse kortharige wijzers staan bekend om hun hoge energie, en daarom zijn het zulke goede jachthonden. Daarom hebben ze voldoende beweging nodig. Minstens een uur van intensieve off-leash-oefening per dag wordt aanbevolen. Zonder dit kunnen GSP's zich teruggetrokken, nerveus en mogelijk destructief gedrag vertonen, zoals kauwen en graven. Het ras geeft de voorkeur aan het gezelschap van mensen en houdt er niet van om met rust gelaten te worden zonder iets te doen. Als ze niet bezig gehouden worden, zullen ze waarschijnlijk onheil krijgen. Ze zijn bekende ontsnappingsartiesten, dus hoge afrasteringen zijn nodig. Ze kunnen verlegen rond vreemden zijn en blaffen tegen geluiden, daarom worden ze vaak gebruikt als waakhonden.
GSP's in literatuur
De populariteit van de Duitse kortharige pointer heeft geleid tot ontelbare verschijningen in het werk van verschillende hedendaagse romanschrijvers. De bestverkopende romanschrijver van de New York Times, Robert Parker, bekend om zijn doorlopende serie romans met de detective Spenser uit Boston, heeft zijn hoofdpersonage drie GSP's gegeven, allemaal genaamd Pearl. Parker's stofjasfoto's laten hem vaak zien poseren met een Duitse kortharige wijzer. Het boek 'Colter: het ware verhaal van de beste hond die ik ooit heb gehad', door Rick Bass, gaat over het leven van de auteur en zijn leven met een Duitse kortharige aanwijzer. Buitenschrijfster Mel Wallis schreef het boek "Run, Rainey, Run" over zijn avonturen met een GSP.
Door Robert Dumas
