Leden van de papegaaienfamilie, valkparkieten (Nymphicus hollandicus) zijn een prachtige soort die een van de meest populaire huisdiervogels in de wereld is geworden. In tegenstelling tot zebravinken en andere soorten waarvan het geslacht direct duidelijk is, dragen valkparkieten hun genderidentiteit dichter bij het vest. Het onderscheid tussen mannen en vrouwen is niet altijd eenvoudig, dus overweeg verschillende criteria om het antwoord te vinden.
Anatomische aanwijzingen
De meest accurate manier om het geslacht van een valkparkiet te bepalen, is door een dierenarts de vogel intern te laten onderzoeken. Hoewel valkparkieten aanzienlijke interne verschillen hebben, hebben ze weinig uiterlijke verschillen afgezien van kleine verschillen in verenkleed. In tegenstelling tot veel andere soorten die fantasievolle aanhangsels dragen, hebben beide valkparkieten een top. In plaats van een vorm van seksuele reclame, helpen de toppen valkparkieten om met elkaar te communiceren.
Kleur aanwijzingen
In het wild zijn mannelijke en vrouwelijke valkparkieten in soortgelijke, grijze kleuren bekleed. Deze aardachtige verkleuring helpt valkparkieten zichzelf te camoufleren van roofvogels terwijl ze op zoek gaan naar acaciazaden op de grond. Het enige duidelijke verschil in kleur tussen de geslachten is de oranje wangvlekken van de mannetjes, die helderder zijn dan die van de vrouwtjes en omringd zijn door een ring van wit; de vrouwtjes missen de witte ring. Bovendien kunnen mannetjes witte veren in de buurt van hun schouders vertonen. In tegenstelling tot standaard grijze valkparkieten, zijn die met kleurmutaties vaak moeilijker te onderscheiden op kleur; verschillende mutaties dragen hun eigen geslachtsaanwijzingen. Een eigenschap die in de meeste kleurmutaties de neiging heeft te verschijnen, is een subtiele blokkering van de staart, wat betekent dat het dier een vrouw is.
Sociale aanwijzingen
Mannelijke en vrouwelijke valkparkieten vertonen gedrags- en sociale verschillen. Mannen zingen, tjilpen en vocaliseren bijvoorbeeld vaak, maar vrouwen zijn vaak stille metgezellen die eerder agressief zijn of zelfs bijten. Pair bonding is een belangrijk aspect van het leven voor deze vaak monogame vogels. Mannen doen vaak een aantal gedurfde presentaties bij het hofmaken van vrouwtjes. Tijdens deze displays kunnen mannetjes hun vleugels oplichten, dingen beuken met hun bek of lopen met een overdreven stut. Mannen kunnen ook liedjes zingen voor vrouwen aan het hof, terwijl vrouwen zachte vocalisaties maken en hun staartveren opheffen wanneer ze ontvankelijk zijn.
Mutant Clues
Sommige valkparkietkleurmutaties zijn geslachtsgebonden, wat betekent dat de genetische mutatie optreedt op een van de geslachtsbepalende chromosomen. Het geslachtsbepalingssysteem voor vogels is tegenovergesteld aan het systeem bij zoogdieren; mannelijke vogels hebben twee "X" -chromosomen, terwijl vrouwen een "X" en een "Y" -chromosoom hebben. Als u de genetische samenstelling van de ouders kent, kunt u mogelijk het geslacht van een baby valkparkiet afleiden, afhankelijk van of het de mutatie vertoont. Als de vader bijvoorbeeld een lutino was - een mutatie die alleen voorkomt op het "X" -gen in vogels - en de moeder geen lutino was, moeten alle kuikens die door het paar worden geproduceerd en die de lutino-mutatie vertonen, vrouwtjes zijn. Dit gebeurt omdat, terwijl de geslachtsgebonden eigenschap recessief is, vrouwen geen normaal "X" -chromosoom hebben om het mutante gen te domineren. Mannen kunnen daarentegen het gen dragen zonder het weer te geven.
