Schildpadden ademen lucht; ze moeten naar de oppervlakte komen om zuurstof te ademen. Maar ze hebben aanpassingen die hen in staat stellen om lange tijd onder water te blijven. Ze hebben zelfs een aanpassing om kleine hoeveelheden zuurstof te absorberen zonder te ademen.
Ademhalingssysteem
Schildpadden ademen lucht door externe nares die zich boven hun mond bevinden. Lucht beweegt door de glottis en in de trachea, gemaakt van een reeks ringen van kraakbeen. De luchtpijp van een schildpad is langwerpig en flexibel, waardoor de schildpad zijn hoofd in en uit zijn schelp kan bewegen. De luchtpijp splitst zich dichtbij het hart in twee bronchi die lucht naar de longen brengen, waar het in het lichaam wordt opgenomen.
Omdat de schaal van een schildpad niet kan uitzetten en samentrekken zoals iemands ribben, hebben schildpadden spieren in hun schelpen die uitzetten en samentrekken om lucht in en uit de longen te bewegen. Het verplaatsen van hun ledematen helpt ook bij het ademen door de druk in de longen te veranderen.
Onder water winterslaap
Omdat schildpadden koudbloedig zijn, hangt hun activiteitsniveau af van de buitentemperatuur. Ze zijn actiever bij warme temperaturen en minder actief als het koud is. Naarmate de temperatuur daalt, nemen de activiteitsniveaus af, net als het metabolisme van schildpadden. Als de temperatuur daalt, gaan schildpadden in winterslaap. Sommige schildpadden overwinteren, zonder adem te halen, in de modder aan de onderkant van de vijver.
Tijdens een winterslaap bewegen ze niet en vertragen hun hartslagen. Ze 'ademen' anaëroob en gebruiken vetten die zijn opgeslagen tijdens de zomermaanden. Dit proces handhaaft het lage metabolisme en de celfunctie van de schildpadden, maar resulteert in opbouw van melkzuur. De schelpen van de schildpadden geven carbonaten af in hun systemen, neutraliseren het zuur en voorkomen dat het dodelijk wordt.
Zuurstof uit water
Sommige soorten schildpadden kunnen zuurstof uit het water opnemen, waardoor ze voor langere tijd onder water kunnen blijven zonder op lucht te komen. De tijdsduur dat ze onder water kunnen blijven hangen af van soort en temperatuur. Zeeschildpadden kunnen bijvoorbeeld vier tot zeven uur onder water onder water blijven. Hibernating schildpadden kunnen enkele maanden onder water blijven.
De cloaca is een opening in de achterkant van een schildpad waar de endeldarm en urinewegen leeg zijn. Het uitzetten en samentrekken van spieren dwingt water in en uit de cloaca. In sommige schildpadden, zoals de oostelijke geschilderde schildpad, heeft de cloaca een hoge dichtheid van bloedvaten, waardoor de schildpad zuurstof uit het water door de huid kan opnemen. Sommige soorten, zoals de muskusschildpad, kunnen zuurstof in de bloedvaten in de keelholte opnemen.
Schildpad Verdrinking
Ondanks hun aanpassingen kunnen schildpadden verdrinken als ze onder water vast komen te zitten. Tenzij de temperatuur koud genoeg is om een schildpad in de winterslaap te laten, zal de schildpad moeten ademen om zuurstof te krijgen en kan water in zijn longen ademen.
Schildpadden kunnen ook onder water stikken als ze alle beschikbare zuurstof in hun systemen gebruiken. In stressvolle situaties kunnen schildpadden worstelen, snel beschikbare zuurstof gebruiken. Melkzuur wordt opgebouwd wanneer anaërobe ademhaling wordt ingeschakeld en het kan snel toxisch worden. In dergelijke gevallen kunnen schildpadden die het oppervlak niet bereiken om te ademen binnen enkele minuten doodgaan.
