Canine-ehrlichiose, ook bekend als tekenkoorts, is een besmettelijke ziekte waarbij honden samentrekken via beten van Lone Star-teken (Amblyomma americanum) en bruine hondentekjes (Rhipicephalus sanguineus). Tick-koorts komt voor bij gedomesticeerde honden en hun wilde tegenhangers over de hele wereld.
Tick Fever definiëren
Tick-koorts is een Rickettsia-infectie die wordt veroorzaakt door de organismen Ehrlichia lewinii en Ehrlichia canis. Lone Star-tikken en bruine hondenteken introduceren de bacteriën die deze infecties veroorzaken. Rickettsia-bacteriën nemen hun intrek in witte bloedcellen en veroorzaken ravage.
Teken voeden zich met hondenbloed. Wanneer bruine hondentikken en Lone Star-teken bijten in hun slachtoffers, brengen ze Ehrlichia-organismen over naar de bloedbanen van de gastheren. Dit is de manier waarop honden tekenkoorts krijgen.
Zowel honden als katten zijn vatbaar voor overdracht van tekenkoorts. Hoewel hoogst ongebruikelijk, zijn mensen soms ook vatbaar voor het vangen van ehrlichiose. Doberman pinschers en Duitse herders zijn twee hondenrassen die over het algemeen intensere en dramatischere effecten van deze infectie ervaren.
Stadia en symptomen
Tick-koorts verschijnt in drie verschillende fasen. Deze fasen zijn acuut, subklinisch en chronisch. Als een hond acute teekoorts heeft, zal hij symptomen ervaren zoals ademhalingsproblemen, gezwollen lymfeklieren, gewichtsverlies, koorts, bloedingsproblemen en neurologische problemen. Acute symptomen verschijnen in de beginstadia van de tekenkoorts, meestal in de lente en de zomer.
Wanneer honden zich in het subklinische stadium van de tekenkoorts bevinden, vertonen ze geen indicatie van de ziekte en vertonen ze daarom geen symptomen. Als uw hond over een goed immuunsysteem beschikt, zou hij tijdens de subklinische periode mogelijk tick-fever kunnen bestrijden.
Als het lichaam van je hond geen ehrlichiose overwint, zal hij doorgaan met chronische infectie, de derde fase van de ziekte. Een hond in de chronische fase kan ernstige symptomen vertonen, zoals bloedarmoede, problemen met het gezichtsvermogen - oogbloeding is een voorbeeld - kreupelheid, oncontroleerbare bloeding, zwelling van de ledematen en falen van het beenmerg. Sommige honden ervaren trombocytopenie, een gezondheidstoestand die wordt gekenmerkt door een laag aantal bloedplaatjes. Honden met chronische ehrlichiose lijden soms aan de kwaal.
Veterinaire beoordeling en management
Dierenartsen hebben het soms moeilijk om honden in het begin van een tekenziekte-infectie te diagnosticeren, omdat het hondachtige immuunsysteem ongeveer twee tot drie weken nodig heeft om op de organismen te reageren en antilichamen aan te maken. Wanneer er enkele weken verstreken zijn nadat honden een teekoorts hebben opgelopen, kunnen dierenartsen de ziekte opsporen door tests uit te voeren die op antilichamen lijken. Dierenartsen diagnosticeren honden met tekenkoorts op basis van de resultaten van bloedtests en symptomen. Als u gezwollen teken op uw huisdier ziet, verwijder deze dan en noteer de datum; een bloedonderzoek zal ongeveer acht weken later op orde zijn.
Als de dierenarts bepaalt dat uw hond teekoorts heeft, kan hij de hond behandelen met antibiotica zoals doxycycline en tetracycline. De behandeling duurt over het algemeen tussen de drie en vier weken. Als een hond een bijzonder intens geval van tekenkoorts heeft, kan hij een intraveneuze vloeistof of een bloedtransfusie nodig hebben. Als uw hond wordt behandeld in de acute fase, is de kans op herstel meestal groot. Als hij in de chronische fase wordt behandeld, is zijn kans op herstel lager.
Bescherming tegen tekenkoorts
Praat met uw dierenarts over het vinden van een optie voor tikcontrole om teken te doden en weg te jagen. Tick control-producten die permethrins bevatten, zijn vaak een goed idee. Veel dierenklinieken suggereren maandelijkse tikcontrole. Er zijn kragen, ingestibles, dips, topicals en shampoos.
Sommige dierenartsen raden aan te stoppen met tekenkoorts bij honden door hen tijdens het tekenseizoen een lage dosis doxycycline of tetracycline te geven. Dit komt vaak voor bij honden die verblijven in regio's met een significante teekoorts.
