Wanneer je "die ene" ontmoet, weet je gewoon … dat je een hond in de mix moet brengen. Zo was het toen schrijver Christina Peden besloot in haar vriendje Ryan te gaan wonen. En toen de samenwoning compleet was, begon de zoektocht naar hun furbaby - het kwijlende stuk van de puzzel dat hun leven compleet zou maken. Van reddingsorganisaties tot Craigslist, hier is hoe een puppy in hun schoot belandde.
Voordat ik Ryan ontmoette, had ik nooit serieus overwogen om een hond te adopteren. Wonen in een grote stad als Toronto, fulltime werken met een klein appartement - het klopte er niet echt bij om een hond het soort leven te geven dat hij verdiende.
Hoewel Ryan een enorm appartement met 2 slaapkamers en 2 verdiepingen had, waren er nog steeds enkele nee-zeggers; er waren mensen in ons leven die zo ver gingen als te zeggen dat het hebben van een hond in de stad gelijk staat aan dierenmishandeling! Omdat we veel vrienden met honden in appartementen hadden, wisten we dat dit niet waar was, maar het was nog steeds moeilijk om die opmerkingen te ontvangen. Natuurlijk, het hebben van een achtertuin maakt het een uitdaging. Je moet je super toegewijd voelen om meerdere keren per dag met je hond naar buiten te gaan, maar dat betekent niet dat het onmogelijk is, en het is zeker niet wreed, vooral als je zo dicht bij geweldige parken woont (en een groot meer! ) zoals we doen.
Waarom dan?
We hadden allebei honden die opgroeiden en we misten de activiteit en het gezelschap dat ze kunnen brengen. We hebben Matilda 3,5 maand in onze relatie gekregen (wat weliswaar snel is), maar Ryan en ik zijn respectievelijk 35 en 30 jaar oud. Dit is niet onze eerste relatie rodeo. We hadden allebei het gevoel dat deze relatie uithoudingsvermogen had en voelde dat we klaar waren om deze volgende (gekke) stap te zetten, dus we namen een sprong en gingen ervoor.
Laten we praten (over) rassen, (baby)
Oh, het eindeloze rassendebat. Ik veronderstel dat iedereen zijn mening heeft als het hierop aankomt, hoewel ik zo goed ben in het houden van alle honden die op mijn pad komen. Ryan daarentegen was vrij hard om een middelgrote tot grote hond te willen. Geen Chihuahuas voor deze vent! (Ik zal je de bijnamen besparen die hij geeft aan de kleine honden die ons pad kruisen als we op Matilda lopen!).
Ik was opgegroeid met een vrij grote hond (een mix van de Duitse Herder-Beagle), dus ik vond het goed - het appartement van Ryan zou een grotere hond toelaten, met voldoende ruimte om zich te verspreiden. Ryan houdt echt van Duitse herders en Labs en hoopte dat hij of een raszuivere of een mix zou krijgen. Ik was een beetje aarzelend over een Duitse herder, omdat ik wist hoe hyper (en sterk!) Het ras zou kunnen zijn, maar zoals je zult zien, ging het uiteindelijk goed met dat ras.
Vrienden en Petfinder
Toen kwam het dagelijkse, obsessieve schuren van Petfinder.com - dat is waar we Brock vonden, een zwarte puppy die deel uitmaakte van een nest dat werd overgegeven aan een lokaal asiel. Ryan probeerde via e-mail contact op te nemen met Brock's pleegmoeder, maar het mocht niet baten. Na een paar pogingen besloten we om te blijven kijken. Het was teleurstellend voor ons, maar ik twijfel er niet aan dat Brock uiteindelijk naar een geweldig huis ging.
Naar de schuilplaats gaan
Nog geen week later vond Ryan een 2-jarige Duitse herder, genaamd Star, die klaarstond voor adoptie in onze lokale, humane samenleving.
We wisten voor het bezoek dat Star een aantal gedragsproblemen had; niets waar we niet mee wilden werken (of dat dachten we). Toen we Star ontmoetten, kwamen we erachter dat hij in "beetquarantaine" was geweest sinds hij bij het asiel was aangekomen, omdat hij de huid van een medewerker had gebroken. Hij was ook ongelooflijk sterk en wist niet hoe hij aan de leiband moest lopen. Niets hiervan was zijn schuld - het was te wijten aan een gebrek aan training door zijn oorspronkelijke eigenaars. Star was een gelukkige hond met een zoete instelling onder de hyperactiviteit en slechte training, maar we wisten hoe gevaarlijk het voor ons zou zijn om een hond te lopen die we niet konden beheersen in een drukke binnenstad. Er waren gewoon te veel dingen die mis konden gaan. Het was hartverscheurend toen we ons realiseerden dat we Star niet konden adopteren en hem een tweede kans konden geven.
Craigslist en Kijiji
Disclaimer: ik zou niet noodzakelijkerwijs deze benadering bepleiten; er zijn veel vage berichten op beide sites, vooral als het gaat om puppy's. Het werkte goed voor ons, maar ik zou u zeker aanraden om hier uw gezond verstand te gebruiken.
Het was zaterdagavond, een paar uur nadat we thuiskwamen van het ontmoeten van Star in de humane samenleving. Ik kon mijn verdriet niet schudden toen we films op de bank keken. Ik pakte mijn laptop en begon weemoedig opnieuw naar reddingshonden te kijken. Ik heb doelloos de hoofdstukken 'puppies te koop' doorzocht op Craigslist en Kijiji.We waren nooit van plan geweest om een puppy op deze manier te vinden … maar toen zag ik het. Een advertentie voor Border Collie / Lab-mixpups, geboren op een boerderij een paar uur ten noorden van de stad. Gratis naar een goed huis. Na een korte powwow met Ryan stuurde ik een e-mail naar de persoon die de advertentie had gepost. We hoorden de volgende dag terug; de boerin had ons uitgenodigd om de pups te ontmoeten, dus huurden we een ZipCar en begonnen onze trek naar het noorden.
Daarna waren onze levens nooit meer hetzelfde, omdat we Matilda die avond thuis hadden gebracht. We hebben sinds die tijd allebei veel geleerd over puppy ouderschap, maar die kennis is niet gekomen zonder een paar hobbels op de weg, waarover ik volgende week praat …
Christina Peden is een levenslange dierenvriend en een fervent woordspeler. Ze woont in Toronto met haar vriend Ryan, waar ze trotse ouders zijn van hun puppy, Matilda en kat, Oscar. In haar vrije tijd is ze te vinden in Toronto, Canada's al te korte pati? Te seizoen, gebruik te maken van de vele parken van de stad of opgerold met een goed boek.
