Ook wel bekend als de Queensland Heeler of blauwe heeler, de Australian Cattle Dog is een pittig ras uit het "land down under". Absoluut one-of-a-kind, uncannily intelligente en vasthoudend, veehonden beschikken over opmerkelijke hoeden vermogen. Ruw en klaar, ze zijn ook toegewijde en beschermende huisgezellen die het best geschikt zijn voor ervaren hondenbezitters.
Raison d'etre voor het ras
Aan het einde van de 18e eeuw migreerden vroege kolonisten uit de Britse eilanden naar Australië en brachten hun vee en herdershonden mee. De immense landweggetjes en het uitgestrekte weidelandschap moedigden de stammensen aan enorme kuddes schapen te ontwikkelen, niet alleen schapen, maar ook vee dat ruimte nodig had. Vroeger maakten landbeperkingen in het vaderland veel kleinere kuddes vee en schapen gemakkelijker te verzorgen. In Australië zwierven de runderen onbevestigd en onbewaakt door de outback en waren moeilijk te volgen en verraderlijk voor de mensen die werden ingehuurd om ze te beheren. Thuis in de Britse eilanden, werkten de herdershonden de relatief rustige kuddes prachtig, maar ze waren gewoon niet aan het werk in Australië. Een hardere hond die op het ruige terrein kon navigeren, de genadeloze hitte overleefde en het halfwilde, onbeheerste vee beheerde, was vereist. Zo begon de ontwikkeling van een nieuw, sterker, meer vindingrijk en moedig ras, de Australian Cattle Dog.
First Generation Cross met de wilde dingo
Herders, wanhopig om een hond te produceren die het vee aankan, fokten hun herdershonden met de inheemse Australische dingo, die eens best aangenaam had geleefd naast de inheemse bevolking. Deze kruisen produceerden extreem agressieve honden die schapen aanvielen en aten en jonge kalveren niet konden controleren. Een versie van de volgende stap in de geschiedenis van het ras waarover hondenliefhebbers het over het algemeen eens zijn, is dat in het jaar 1840, Thomas Hall uit de staat New South Wales, een paar blue merle smooth-coated collies van een variëteit die niet meer bestaat. Ze waren in staat om schaapherders te maken, maar noch het oorspronkelijke paar, noch hun nageslacht was bedreven in het omgaan met het gevaarlijke vee. Teleurgesteld begon Hall te experimenteren met infusies van dingo-bloed. Dingo's blaffen niet en de eerste resultaten van de kruisen werkten zwijgend, snauwend op de hielen van het vee wanneer dat nodig was om ze vooruit te houden, in plaats van de hoofden op te laden zoals hun schapen-herders collie voorouders deden. Deze kruisen van de eerste generatie leken op kleine, zwaar gebouwde dingo's, met een blauwe of rode vlek in kleur. De verspreiding van hun veestapelvermogen en -vraag groeide voor deze nieuwe wonderhond.
Infusie van Dalmatisch bloed
Helaas hadden de eerste veestapels ook de neiging om paarden te hoeden, ze knielden op hun hielen en maakten hen half dood. Het werd duidelijk dat de perfecte herdershond een gemoedelijke relatie met paarden moet hebben. Dalmatiërs, al lang bekend om hun ongelooflijke verstandhouding met paarden, werden op dit moment voorgesteld aan de bloedlijn. Veel hondenliefhebbers geloven dat Jack en Harry Bagust, die in de buurt van Sydney woonden, de eerste waren die hun beste dingo en gladde collie-kruisen fokte met een uit Groot-Brittannië geïmporteerd Dalmatisch paard. De nakomelingen werden volledig wit geboren en ontwikkelden blauwe of rode spikkels rond een leeftijd van ongeveer drie weken. Deze honden waren een succes en hadden een goede relatie met paarden en mensen. Er wordt aangenomen dat het volgende kruis een bull terrier betrof, wat het vermogen van de hond om te harken aanzienlijk verminderde.
Infusie van Kelpie-bloed
De zwart-bruine kelpie werd geïntroduceerd in het fokprogramma om de matte hoedencapaciteiten van het laatste kruis te verhelpen. Deze koppeling leverde een lijn van atletische honden op die lijken op dingoes, maar meer gespierd met opvallende markeringen. Het was in die tijd dat er zwarte ooglapjes en oren verschenen. De kruisen hadden ook tan benen, borst en hoofdtekening, en de rode verscheidenheid had donkerrode noteringen in plaats van zwarte over een gelijk gespikkelde basis. Door deze selectieve veredeling ontstond uiteindelijk een hond met de dingo's constitutie, atletische bevestiging, intelligentie en stille stijl van werken, gecombineerd met de devotie en beschermende instincten van de Dalmation. De bereidheid van het ras om te werken, het vermogen om problemen op te lossen en de gehoorzaamheid aan bevelen kwamen van hun voorouders.
De Australian Cattle Dog Today
Het ras werd het eerst beschreven door de Australische journalist Robert Kaleski. Door zijn inspanningen werd de standaard van uitmuntendheid van het ras ontwikkeld, stevig verankerd in het dingo-erfgoed van het ras. In 1902 werd de standaard ingediend en goedgekeurd door de Cattle and Sheep Dog Club van Australië en de Kennel Club van New South Wales, en het ras kreeg officieel de naam Australian Cattle Dog. Het ras is vrijwel onveranderd in meer dan een eeuw. Bevestiging en kleur zijn consistenter geworden, maar de oorspronkelijke intelligentie en werkvermogen blijven onverminderd bestaan. Een hond die bekendstaat om zijn vele kwaliteiten, in de jaren vijftig maakte hij ook aanzienlijke vorderingen in de showring. Hij bewees net zo waardevol als een werkhond in de Verenigde Staten, in 1967 werd een club opgericht die zich toelegde op de ontwikkeling van de Australian Cattle Dog om het ras als tweeledig doel te promoten; werkhond en showhond.
Erkenning door de American Kennel Club
Helaas herkende de American Kennel Club het ras niet omdat de meeste geregistreerde honden hun voorouders niet rechtstreeks naar Australië konden vinden. Dit vertraagde de groei van de populariteit van het ras, maar vanaf 1978 begonnen liefhebbers de hond te laten zien aan leuke wedstrijden en gehoorzaamheidsproeven waarbij de Australian Cattle Dog een favoriet werd.Een officiële rasstandaard werd opgesteld op basis van het Australische begin van het ras en in mei 1980 erkende de AKC officieel de Australian Cattle Dog in de werkgroep. De eerste officiële show waarin de rundveehond deelnam werd gehouden op 1 september 1980. De rasaanduiding werd overgedragen aan de Herding Group toen deze werd gevormd op 1 januari 1983.
