Shapeshifting, parasitisch en hel-gebogen over vernietiging, E. histolytica amoeben zijn eencellige wezens met het griezelige vermogen om in verschillende vormen te morphen, voornamelijk door hun pseudopods, ook wel "valse voeten" en posterieure uropods in kruipachtige voortbeweging, uit te breiden en in te trekken. Deze bizarre, amoebozoan changelings verwoesten de honden in een ziekte die bekend staat als canine amebiasis, wat acute of chronische colitis is. Fascinerend, zij het alleen voor wetenschappers, deze amoeben zijn ronduit gevaarlijke micro-organismen en katalysatoren van vaak ernstige amoebeninfecties bij honden en hun mensen.
Amebiasis treedt op bij honden die menselijke ontlasting hebben geïnfecteerd met amoebische cysten, meestal in verontreinigd water of voedsel. Zijn lelijke manifestatie presenteert symptomatisch als aanhoudende bloederige diarree of dysenterie. Drastisch in gevaar brengen van de gezondheid van een hond, vooral als het immuunsysteem onderdrukt, E. histolytica agressief binnendringt in de dikke darm en belangrijke organen zoals de lever, nieren, longen en hersenen met variabele verwoestende effecten - de dood komt vaak voor.
Wat E. histolytica amoeben doen in het lichaam van uw hond.
De invasieve amoebische soort, Entamoeba histolytica (E. histolytica) verantwoordelijk voor amebiasis, werd ontdekt in 1757 door Fedor Losch, een Russische natuurkundige, en komt voor in tropische en subtropische regio's over de hele wereld, evenals in ontwikkelingslanden met ontoereikende rioleringssystemen. De prevalentie ervan in de Verenigde Staten is de afgelopen decennia afgenomen, maar amebiasis is nog steeds een belangrijke ziekte in tropische gebieden en een probleem in rampgebieden waar voedsel en drinkwater kunnen worden besmet. Het komt vaak voor bij mensen - met ongeveer 50 miljoen mensen wereldwijd -, niet-menselijke primaten en soms honden en katten. Mensen zijn de natuurlijke reservoirs voor de ziekteverwekker, dus de primaire bron van infectie voor honden die besmet voedsel of water opnemen.
Geen zuurstof nodig om te gedijen (anaeroob), E. histolyticam kan sterven als het wordt blootgesteld aan zuurstof. Eenmaal in het lichaam geïntroduceerd via de mond, reizen de amoeben via de bloedbaan (hematogene verspreiding) naar de blindedarm, de cul-de-sac bij de opening van de dikke darm, vervolgens in de dikke darm zelf waar ze kunnen leven zonder klinische symptomen van ziekte bij uw hond.
Aan de andere kant, als de amoeben het darmslijmvlies binnendringen, zal dit resulteren in milde tot ernstige, ulceratieve, hemorragische colitis. In ernstige gevallen kan zich fulminerende dysenterie oftewel maligne dysenterie ontwikkelen waarbij de intens acute symptomen tot uitputting, ineenstorting en vaak tot de dood leiden. Omgekeerd kan dit acute stadium op zijn beurt verdergaan naar een chronisch stadium of zelfs spontaan verdwijnen.
Bovendien kunnen naast de dikke darm ook de amoeben de perianale huid, genitaliën, lever, hersenen, longen, nieren en andere organen binnendringen. Tekenen van amebiasis kunnen lijken op die van andere dikke darmziekten zoals zweepworminfectie (trichuriasis) en grote darminfectie met B. coli (Balantidiasis).
Symptomen van chronische amebiasis.
Chronische amebiasis is een langdurige amoebische infectie die de darmen, weefsels, lever, nieren en hersenen binnendringt.
- Gewichtsverlies
- Een gebrek aan of verlies van eetlust voor voedsel (anorexia)
- Een voortdurende of terugkerende behoefte om de darmen te evacueren (tenesmus)
- Voortdurende of intermitterende, chronische diarree of dysenterie
Symptomen van acute amebiasis.
- Ernstige buikklachten en buikpijn.
- Bloedige diarree die slijm bevat.
- Koorts
- Als belangrijke organen worden aangetast, is dit mogelijk fataal.
Hoe wordt de diagnose ameebiasis bij honden gesteld?
Een definitieve diagnose van amoebiasis vereist verschillende diagnostische hulpmiddelen en de parasieten zijn moeilijk te vinden omdat veel honden met extraintestinale amebiasis geen gelijktijdige darminfectie hebben. Aangetaste weefsels van de dikke darm zullen in het laboratorium worden gebiolo- geerd en getest met zoutoplossing en immuunkleuring. E. histolytica trofozoieten - een groeifase in de levenscyclus van de parasiet, waar het voedingsstoffen van zijn gastheer absorbeert, of cysten in de ontlasting.
Fecale onderzoeken moeten snel worden uitgevoerd omdat de anaerobe trofozoïeten snel één keer buiten het lichaam sterven. Ook kunnen fecale leukocyten - witte bloedcellen die vreemde voorwerpen en ziekten tegenwerken - worden aangezien E. histolytica amoeben, dus fecale uitstrijkjes met jodium, trichroom, ijzerhematoxyline of periodieke zuur-Schiff-reactie kunnen nodig zijn om de identificatie te bevestigen. Ulceraties kunnen worden geschraapt of biopsie, en een colonoscopie kan nodig zijn; allemaal effectiever dan een fecaal onderzoek bij het diagnosticeren van amoebiasis of amoebische colitis.
Onderzoeken moeten mogelijk worden herhaald, omdat de parasieten in de ontlasting terecht kunnen komen. Een ELISA-gebaseerde antigeentest die wordt gebruikt voor het diagnosticeren van amebiasis bij mensen kan ook helpen bij het bevestigen van een diagnose bij honden en andere dieren.
Behandeling van amebiasis.
Het antibioticum metronidazol is het algemeen aanvaarde behandelingsprotocol voor honden-amebiasis. Het medicijn beheert met succes de symptomen van colitis.Helaas zijn bloedoverdraagbare systemische infecties meestal dodelijk, hoewel gewoonlijk een symptomatische behandeling zal worden geprobeerd.
