Als je denkt aan een hondenfluit, is de kans groot dat je je een beeld vormt van het ogenschijnlijk stille apparaat waar je op kunt blazen en honden gek kunt maken. De waarheid is - hondenfluitjes produceren allerlei geluiden, en de "stille" geluiden zijn helemaal niet stil.
Het allereerste hondenfluitje kwam verrassend tot stand als resultaat van experimenten met mensen. Sir Francis Galton, een verwant van Charles Darwin, ontwikkelde in 1876 een klein koperfluitje om het bereik en de beperkingen van het menselijke gehoor te testen.Het fluitsignaal, later het Galton-fluitsignaal genoemd, was uitgerust met een dia waarmee de frequentie kon worden gewijzigd. Oorspronkelijk gebruikte Galton het fluitje om te demonstreren hoe mensen precies geluid verwerken, maar zijn nieuwsgierigheid leidde uiteindelijk zijn sonische geluidonderzoek naar andere dieren zoals hoektanden.Galton's bevindingen waren dat honden hoge tonen goed uit het bereik van het menselijk oor kunnen horen. Het vermogen van de hond om een bepaalde frequentie te horen, hangt echter af van zijn grootte, en er is geen enkele toonhoogte die dezelfde reactie genereert bij alle honden. Dit laatste is misschien wel de belangrijkste conclusie van zijn studie.Veel mensen denken ten onrechte dat het blazen op een stil hondenfluitje een soort reactie bij een hond teweegbrengt. Maar ga niet en koop een fluitje, denkend dat het de hond van je buurman zal stoppen vanwege zijn onophoudelijke geblaf. Spoiler alert: het zal niet.
Hoewel het geluid dat het creëert inderdaad uniek is, functioneert een stil fluitsignaal net als elk ander fluitje naar een hond. Volgens Dogster: "Honden reageren alleen op een fluitje als gevolg van vertrouwdheid en training … er is geen aangeboren eigenschap voor een hondenfluitgeluid dat een hond ertoe kan brengen om te zitten, te stoppen met blaffen of op afstand terug te keren. De reactie van uw hond op een hondenfluit is volledig afhankelijk van wat uw trainingsdoel is. "Zodra een hond ervaring heeft met en is getraind op een hondenfluit, stil of anderszins, kan deze worden gebruikt om dit soort opdrachten te leveren.
Deze merkwaardige gereedschappen werken door een zeer hoge frequentie uit te zenden die onhoorbaar (of op zijn minst heel zwak) is voor mensen maar nog steeds kan worden opgepikt door het oor van een hond. Hoewel het geluidsfrequentiebereik voor mensen over het algemeen tussen 2.000 en 20.000 Hz ligt, zijn hondenfluiten geoptimaliseerd om geluiden te produceren die de 20.000 Hz overschrijden met maximale frequenties tot 48.000 Hz, waardoor ze gemakkelijk buiten het bereik van mensen kunnen worden gebracht.Vanwege hun ultrasone frequentie worden stille hondenfluiten in het bijzonder vaak gebruikt bij werkhonden, zoals jachthonden of jachthonden. Een stil gefluit kan nuttig zijn om deze honden over aanzienlijke afstanden te herinneren, omdat het uitgestraalde geluid veel verder kan reizen dan de menselijke stem of een fluitje dat door je eigen lippen wordt gecreëerd. Ze komen ook ten goede aan jagers door in staat te zijn de honden te signaleren zonder tegelijkertijd andere dieren in het gebied te waarschuwen. Voor de meer voorstadse hondeneigenaar, vindt u ze misschien aanzienlijk minder vervelend.De meest voorkomende fluitjes met een vaste frequentie produceren vandaag de dag een toon van rond de 35.000 Hz. Maar omdat Galton ontdekte dat hoge frequenties de aandacht van kleine honden over grote honden trekken, blijven veel hondenfluitjes instelbaar en moet je de optimale frequentie voor je specifieke hond vinden. U kunt dit bereiken door bij de laagste toonhoogte te beginnen en deze geleidelijk te verhogen totdat u merkt dat de oren van uw hond opfleuren of u een soort andere fysieke erkenning krijgt.Wanneer het op een positieve en verantwoorde manier wordt gebruikt, kan een fluit van welke aard dan ook zeer nuttig zijn bij het trainen van honden. Of het stille fluitsignaal voor jou en je huisdier beter geschikt is, is geheel aan jou!
Heb je ooit naar je hond gekeken en gedacht: "Wauw, soms heb ik het gevoel dat we zoveel gemeen hebben"? Nou, je zult blij zijn te weten dat er een kern van waarheid in die verklaring staat. Het blijkt dat 25% van de DNA-sequentie in het hondengenoom een exacte match is voor de mens
