Of u ze nu hondmermaids, zeeschatten of honden van de zee noemt, het valt niet te ontkennen dat zeehonden een opvallende gelijkenis vertonen met 's mensen beste vriend op het land. Maar alleen omdat honden en zeehonden er hetzelfde uitzien en zich gedragen, betekent dat nog niet dat ze op enigerlei wijze met elkaar in verband staan … Of toch?
In haar boek De Pinnipeds: zeehonden, zeeleeuwen en walrussen, Marianne Riedman beschrijft hoe "miljoenen jaren nadat de eerste zoogdierachtige dieren op aarde verschenen, verschillende groepen landzoogdieren in de oceaan begonnen te leven, waarschijnlijk om roofdieren te ontwijken en te profiteren van het overvloedige voedsel in een immense en rijkelijke productieve mariene omgeving."
Deze theorie werd ook gezinspeeld door de beroemde evolutietheoreticus zelf, Charles Darwin, in Over de herkomst van soorten: "Een strikt terrestrisch dier, door af en toe op jacht te gaan naar voedsel in ondiep water, dan in beken of meren, kan eindelijk worden omgezet in een dier zo grondig in het water om de open oceaan te ondersteunen." Met andere woorden, waarschijnlijk is een prehistorisch landzoogdier waarschijnlijk ontwikkelde fysieke eigenschappen in de loop van de tijd die het mogelijk zouden maken om te overleven in de zee. Appendages, bijvoorbeeld ledematen en voeten, zijn mogelijk getransformeerd in de karakteristieke vinnen en vinnen die we nu op hedendaagse zeehonden zien.
bronnen De Pinnipeds: zeehonden, zeeleeuwen en walrussen door Marianne Riedman Nature Publishing Group iNaturalist Het zeezoogdiercentrum Animal Diversity Web