De glimlach van Spazz zegt het allemaal. Hij verblijft al vele, vele maanden in het dierenverblijf van de stad Hempstead, woont in een kleine kooi, maar zodra hij een vriend ziet, breekt zijn gezicht de grootste grijns uit die een hond ooit heeft gehad.
Shelter-medewerker Michael Whalen heeft nauw samengewerkt met talloze honden, maar Spazz's verhaal krijgt hem meer dan de meesten. Toen Spazz een puppy was, werd hij geadopteerd uit een opvanghuis, maar drie jaar later werd hij als een zwerver door de straat aangetroffen. Zijn microchip leidde naar een huis waar niemand woonde, en tot op de dag van vandaag weet niemand wat er met Spazz's vroegere familie gebeurde.ImageSpazz is een van de meest speelse, trouwe honden die Michael ooit is tegengekomen, en de reden dat hij vermoedt dat de kleine goofball zo moeilijk is, is omdat mensen hem gewoon niet zien. Omdat de schuilplaats erg eng is voor Spazz, verbergt hij de tijd achterin zijn kennel, waar hij onzichtbaar blijft.ImageAls alleen iemand de tijd zou nemen om zijn kooi te benaderen, weet Michael dat Spazz zijn eeuwige thuis zou vinden. Terwijl hij binnen in de kennel zit en bang is, vertoont Spazz een klassiek teken van ernstige stress - hij likt de muren - maar zodra hij met een vriendelijke mens naar buiten wordt gebracht, lijkt het gewicht van de wereld van zijn harige kleine schouders te vallen.
De stress van het asiel heeft de speelse geest van Spazz niet verbroken. Wanneer hij Michael of een paar van zijn andere vrijwillige vrienden ziet, doet Spazz iets dat geen enkele andere hond doet. In plaats van mensen te douchen met kwijlende kussen of gewoon een wandeling te maken, kijkt Spazz in het gezicht van zijn man en geeft hij een enkele zoen. Het is zijn manier om 'dank u' te zeggen.
