Als u in de zuidwestelijke Verenigde Staten woont, kan uw hond een risico lopen op een schimmelinfectie die coccidioidomycose of Valley fever wordt genoemd. Het is endemisch voor Zuid-Californië, Arizona en het zuidwesten van Texas. Coccidioides immitis gedijt in de zanderige, alkalische grond van deze semi-ariede regio's, en een hond hoeft slechts stof te inhaleren dat een handvol sporen bevat om geïnfecteerd te raken. Zodra de sporen in het lichaam komen, veranderen ze in een agressieve eencellige schimmel of gist. Jonge honden, oudere honden en mensen met een zwak immuunsysteem lopen het grootste risico. Studies tonen aan dat de meeste honden in endemische gebieden op een bepaald moment in hun leven de schimmel oppikken, maar de meeste zullen de ziekte niet krijgen.
Hoe is coccidioidomycose gecontracteerd en wat doet het in het lichaam van een hond?
Coccidioides komen het lichaam van een hond binnen door het inademen van sporen. Ze veranderen in gevaarlijke gisten die zich in het lichaam reproduceren door ontluikende of splijtende deeltjes, binnendringende weefsels, organen en het zenuwstelsel. Coccidioidomycose kan ernstige ademhalingsproblemen, luchtweginfecties, gezwollen lymfeklieren, pijnlijke zweren en zwerende huid veroorzaken.
Mijn hond is gestopt met eten en hoest. Kan dit een teken zijn van coccidioidomycose?
Met zijn vage symptomen is het niet eenvoudig om de symptomen van coccidioidomycose-honden te herkennen. Symptomen staan in directe verhouding tot de ernst van de ziekte en zijn vaak pas waarneembaar als ze de ernstige fase hebben bereikt. Ook, hoe meer sporen geïnhaleerd, hoe ernstiger de ziekte. Er zijn maar tien kleine sporen nodig om de ziekte op te wekken. Klinische symptomen zijn lichaamsspecifieke en kwetsbare locaties zijn onder meer de botten, huid, ogen of het zenuwstelsel. Het duurt een tot drie weken voordat de infectie is begonnen en de eerste golf van symptomen van coccidioidomycose die u kunt waarnemen, is:
- hoesten
- Ademhalingsproblemen met moeite met ademhalen.
- Kokhalzen of hacken tijdens het eten.
- Longontstekingachtige symptomen.
Lichaamsspecifieke symptomen van coccidioidomycose of valleikoorts wanneer de ziekte zich verspreidt.
In zijn verspreide vorm verspreidt coccidioidomycose zich naar andere delen van het lichaam van een hond. Symptomen correleren met de specifieke organen en weefsels die zijn aangetast. Ga meteen op zoek naar diergeneeskundige zorg als u een van de volgende symptomen bij uw hond ziet.
Symptomen van coccidioidomycose in het bot: Als de schimmel in de botten steekt (stijve organen die andere organen ondersteunen en beschermen), kan uw hond de volgende tekenen van infectie vertonen:
- Kreupelheid
- Zwelling van de gewrichten en botten.
- Duidelijke pijn in de nek of rug.
- Abcessen kunnen zich vormen over de geïnfecteerde delen van het bot.
- Verlamming
Symptomen van coccidioidomycose in de huid: Voor de hand liggende tekenen zijn aftappende of sijpelende laesies die niet zullen genezen.
Symptomen van coccidioidomycose in de lymfeklieren: Controleer op gezwollen en vergrote lymfeklieren onder de mond, schouder of knieën.
Symptomen van coccidioidomycose in de ogen: Mogelijk ziet u ontstekingen, zwelling van de ogen en problemen met het gezichtsvermogen.
Hieronder staan meer coccidioidomycose symptomen om op te letten:
- Hoge temperatuur - de normale lichaamstemperatuur van uw hond moet 101-102,5 graden Fahrenheit zijn (een thermometer is een handig diagnostisch hulpmiddel voor de EHBO-kit van uw hond.)
- Gebrek aan eetlust.
- Gewichtsverlies.
- Extreem vermoeid.
- Zwakheid
- Longontsteking
- Epileptische aanvallen
- Opgezette testikels.
EEN stil symptoom van coccidioidomycose zijn longlesies, die alleen worden ontdekt via thoracale röntgenfoto's in uw veterinaire ziekenhuis.
Hoe diagnosticeert een dierenarts coccidioidomycose of Valley Fever?
Een definitieve diagnose van coccidioidomycose is een uitdaging voor dierenartsen. De ziekte presenteert zich met zoveel symptomen die vergelijkbaar zijn met andere ziekten. Ook zijn de symptomen vaak vaag - een gemeenschappelijk kenmerk van pathogene ziektes.
Houd notities bij van de symptomen die u bij uw hond waarneemt. Veranderingen in haar gedrag, eetlust en activiteitsniveau zijn belangrijke aanwijzingen. En uw dierenarts zal deze informatie samen met de medische geschiedenis van uw hond evalueren. Een grondig lichamelijk onderzoek controleert de hartslag, bloeddruk en lichaamstemperatuur. Diagnostische tests omvatten ook een volledig bloedbeeld (CBC), bloedchemisch panel, urineonderzoek en ontlastingsmonster.
Röntgenfoto's van de borst, botten en gewrichten zijn de volgende. Cocci-serologietesten zoals coccititers of Valley-koortests onthullen de schimmel. Andere tests zijn schimmels van weefselmonsters, biopsie van weefsels, vloeistoffen of cellen, CT-scan en MRI.
Als de testen negatief zijn, kan uw dierenarts nog steeds coccidioidomycose vermoeden. In dit geval zal uw hond dezelfde maand een test ondergaan.
Hoe wordt coccidioidomycose behandeld en wat is de prognose voor mijn hond?
Indien vroeg behandeld, zal meer dan 90 procent van de honden binnen enkele weken herstellen van de ziekte. Of in het beste geval kan het zelfs vanzelf oplossen. Maar als uw hond een meer ernstige, verspreide vorm van coccidioidomycose heeft, moet de behandeling agressief zijn en in de meeste gevallen langdurig.
Bij honden met botlaesies kon de behandeling tot maximaal een jaar worden voortgezet.De toediening van orale antischimmelmiddelen, meestal Fluconazol (Diflucan), is relatief eenvoudig voor de lever en het typische behandelingsprotocol. Vroeger was ketoconazol (Nizoral) de meest gebruikte schimmelwerende medicatie. Het moet worden gegeven met vitamine C voor volledige absorptie en het belangrijkste nadeel is mogelijke bijwerkingen, zoals gebrek aan eetlust, braken en diarree. Een derde vaak gebruikt antischimmelmiddel, itraconazol (Sporanox), kan worden voorgeschreven. Het is duurder dan ketoconazol, maar tot nu toe levert het positieve resultaten op voor honden met de ziekte.
Wat kan ik doen om te voorkomen dat mijn hond coccidioidomycose krijgt?
Vanaf 2018 zijn er geen vaccins beschikbaar voor coccidioidomycose. U kunt echter als volgt enkele preventieve maatregelen nemen om het risico op infectie voor uw hond te verminderen:
- Zoek uit waar coccidioidomycose voorkomt en vermijd die gebieden.
- Moedig uw hond aan om stof te roeren door in de grond te graven en laat hem niet de grond ruiken.
- Als het buiten erg warm is, vermijd dan om met je hond te wandelen of haar uit te laten na een regenbui.
- U kunt stof op uw eigen terrein voorkomen door bodembedekkers zoals gras, grind of mulch te installeren.
- Vermijd waar mogelijk het gebruik van immunosuppressiva.
- Zorg ervoor dat uw hond met een immunosuppressie onder veterinaire behandeling staat.
