Foto's door: graphicphoto / Bigstock.com
Paus Franciscus blijft bewijzen dat hij alles behalve traditioneel is met zijn laatste verklaring
Onlangs, tijdens zijn wekelijkse toespraak op het Sint Pietersplein in het Vaticaan, benaderde een jongetje de paus, boos over het verlies van zijn geliefde familiehond.
De reactie van de paus? Op een dag zullen we onze dieren opnieuw zien in de eeuwigheid van Christus. Het paradijs staat open voor alle schepselen van God, 'zei hij tegen de jongen.
Hoewel dit misschien gewoonlijke woorden van troost voor een jong kind lijken, zijn ze in feite allesbehalve - het debat over de zielen van dieren is al lang een twistappel in de katholieke kerk.
Vroeger in het oude Egypte was er weinig twijfel dat dieren zielen hadden en in de hemel zouden komen: katten werden als heilige wezens beschouwd en honden werden ook vereerd. Ramses III, die in 1198 v.Chr. Farao werd, begroef zijn hond Kami met alle pracht, omstandigheid en rituelen die hij kreeg van een man van hoog aanzien - Kami is begraven in een kist met linnen, wierook, zalfpotten en de rituele rol die hij zou nodig om het paradijs in te gaan.
Gerelateerd: National Pet Memorial Day
De opkomst van het christendom en de katholieke kerk doen echter twijfels rijzen over dit soort overtuigingen. Het is een debat dat duidelijk tot op de dag van vandaag voortduurt.
Paus Pius IX, die langer hoofd van de kerk was dan enige andere paus, probeerde eigenlijk de vorming van de Italiaanse Vereniging voor de Preventie van Wreedheid tegen Dieren te voorkomen door te stellen dat dieren geen ziel hadden.
Toen, in 1990, sprak paus Johannes Paulus II dit tegen door te zeggen dat "… dieren een ziel bezitten en gemeen zijn, moeten houden van en zich verbonden voelen met kleinere broeders", en dat dieren "zo dicht bij God zijn als mensen." Hoewel dit citaat werd vermeld in de Italiaanse pers werd er niet veel over gesproken.
Gerelateerd: Meet Me at the Rainbow Bridge
Slechts drie jaar geleden beweerde de voorganger van Johannes Paulus II, paus Benedictus XVI, de traditionele doctrine dat alleen mensen zielen hebben, zeggende: "Voor andere wezens, die niet geroepen zijn tot in de eeuwigheid, betekent dood alleen het einde van het bestaan op aarde."
Maar natuurlijk hebben we nu paus Franciscus die het tegenovergestelde zegt. (Wat, als je erover nadenkt, geen wonder is: zijn pauselijke naam werd aangenomen ter ere van Sint Franciscus van Assisi, de beschermheilige van dieren. De paus is duidelijk een dierenvriend.)
Hoewel religie een onderwerp van verhit debat onder mensen kan zijn, zal iedereen die ooit een huisdier heeft gekend en liefgehad, het waarschijnlijk eens zijn: als iemand het verdient om naar de hemel te gaan (wat dat ook voor jou betekent), het zijn onze trouwste harige vrienden, die houden van ons onvoorwaardelijk en zonder falen, altijd. We weten dat zodra onze huisdieren de Rainbow Bridge oversteken, ze aan de andere kant geduldig op ons zullen wachten.
Voor velen van ons is tijd doorbrengen met dieren IS zoals de hemel op aarde. We kunnen ons niemand anders voorstellen waar we meer de eeuwigheid mee zouden willen doorbrengen.
[Bron: Psychology Today]
