Wanneer je een dier voor de eerste keer ziet, kun je meestal aanwijzingen verzamelen over de soort waartoe ze behoren op basis van hun uiterlijk. Dat komt omdat dieren van dezelfde soort over het algemeen dezelfde kenmerken delen, zoals markeringen, kenmerken en grootte.
Dit kan voor de meeste dieren werken, maar overweeg honden voor een minuut. Als je een Chihuahua naast een Duitse dog hebt geplaatst, kan iemand die nog nooit een hond heeft gezien, moeite hebben om te identificeren dat ze dezelfde soort zijn. Dat komt omdat honden het grootste bereik van maten van elk zoogdier in het bestaan hebben. Maar waarom is er precies zo'n groot bereik binnen een enkele soort?Onderzoekers van de Universiteit van Utah geloven dat ze een deel van het antwoord op deze vraag hebben gevonden. Hun team heeft een stukje DNA gevonden dat de groei reguleert om kleine honden klein te houden.In hun zoektocht naar dit DNA hebben onderzoekers de hulp ingeroepen van honderden Portugese waterhonden. Waarom Portugese waterhonden vraag je?
Ze werden gekozen omdat dit ras van nature een groot bereik heeft, met honden in dit ras met een gewicht van tussen de 25 en 75 pond.
Tijdens het onderzoek gaven de honden DNA-monsters en werden lichaamsmetingen uitgevoerd. Door analyse van deze informatie ontdekten onderzoekers een stuk genetisch materiaal dat sterk correleerde met de grootte van een hond.Als we specifiek worden, is wat ze ontdekten niet echt een gen, maar een regulerende sequentie naast een gen dat een groei-inducerend eiwithormoon reguleert. Dit eiwithormoon wordt gevonden in mensen en andere zoogdieren en helpt hen om te groeien van geboorte tot adolescentie.Wat interessant is aan dit hormoon, is dat bij kleine honden er mutaties voorkomen in de sequentie die de activiteit van het gen benadrukken, waardoor de hoeveelheid groeihormoon die het produceert wordt beperkt. Middelgrote en grote honden missen deze mutatie echter in de reeks, waardoor ze naar hun normale grootte kunnen groeien.Om ervoor te zorgen dat deze sequentie niet specifiek was voor de Portugese Waterhond, onderzocht het onderzoeksteam nog eens 3.241 honden van 143 verschillende rassen. Zoals je je kunt voorstellen, omvatte hun testgroep alles, van kleine rassen zoals Pugs tot de zeer grote Ierse Wolfshonden.Bevestigend hun eerdere bevindingen, alle geanalyseerde kleine honden hadden dezelfde gemuteerde regulatorische sequentie die ze vonden in de Portugese Waterhond. Er was echter één uitbijter; Rottweilers hadden ook deze genetische sequentie. De onderzoekers weten niet precies waarom, maar ze geloven dat er andere genetische factoren in het spel zijn die helpen om dit te overrulen om tot hun volledige omvang te groeien. Maar hoe schattig zouden miniatuur Rottweilers zijn ?!Terwijl het vonnis nog steeds uit is waarom juist deze mutatie optreedt, geloven onderzoekers dat het zijn weg vond naar de genetische samenstelling van kleine honden toen ze voor het eerst werden gedomesticeerd of het kwam van een soort kleine wolven ergens in het verleden. We weten echter dat wolven vandaag deze mutatie niet hebben.Persoonlijk ben ik heel blij dat deze mutatie bestaat. Het hebben van honden in elke vorm in grootte is een van de vele dingen die hen zulke geweldige metgezellen maken; er is echt iets voor iedereen!
