Kikkers worden vaak ontleed in biologielessen om studenten uit de eerste hand te leren over anatomie. Hoewel kikkers en mensen veel vergelijkbare structuren hebben, zoals hart, longen en spieren, hebben ze ook veel verschillen, vooral als het gaat om de manier waarop hun spieren werken. Niet alleen kikkers en mensen anders bewegen, ze zelfs anders ademenen hun spieren weerspiegelen dit.
Algemene structuur
Zowel mensen als kikkers hebben een intern skelet dat de inwendige organen beschermt. De spieren hechten zich vast aan de botten van het skelet en laat beweging toe. Verschillen tussen skeletten en spieren van mens en kikker hebben betrekking op hoe beide werken.
Skeletachtige structuur
De voorpoten van kikkers en de armen van mensen bestaan allebei uit twee grotere delen met een gewricht daartussen. Beide hebben een enkel bovenbeen, de opperarmbeen, maar mensen hebben twee botten in hun onderarmen, de radius en de ellepijp. Kikkers hebben er maar één, de radio-ulna.
Hun achterpoten zijn ontworpen om te springen, bestaande uit een bovenbeen, de dijbeen, wat hetzelfde is als bij mensen, maar een enkele "scheenbeen" bekend als de tibiofibula, waar mensen twee botten hebben, de scheenbeen en de fibula. Deze gefuseerde botten zijn veel sterker en meer geschikt om te springen dan de botten die mensen hebben. Kikkers hebben ook een extra joint in hun onderbenen, waardoor ze aanzienlijk meer flexibiliteit en potentiële kracht hebben dan mensen.
Een ander verschil tussen kikkers en mensen is het aantal wervels. Terwijl mensen 24 wervels hebben, ideaal om rechtop te staan en rond te lopen, hebben kikkers er maar negen. Minder wervels betekent dat de de ruggengraat van de kikker is minder flexibel dan van een mens. Dit betekent dat het recht blijft als de kikker springt, dus de kikker heeft meer kracht en is minder vatbaar voor verwonding.
Samen met compactere ruggen hebben kikkers geen ribben om springen in de weg te staan. Dit betekent ook dat ze minder bescherming bieden voor hun vitale organen, en ze ademen anders dan mensen.
Spierstructuur
Kikkers en mensen gebruiken beide gestreeptof skeletaal, spieren voor beweging. De spieren in beide soorten zijn meestal verbonden met bot door aponeurosen of pezen. Beweging wordt bereikt wanneer de skeletspieren samentrekken of ontspannen. Dit type spiergebruik is vrijwillig, wat betekent dat het brein van de persoon of kikker die de beweging maakt, bepaalt wat er gebeurt.
Veel van de spierstructuren van een kikker zijn vergelijkbaar van aard met die van een mens. Mensen en kikkers gebruiken beide structuren zoals de gluteus, femoris en de gastrocnemius spieren om te helpen bij beweging. Beide hebben ook de pectorals en de deltoids in de borst of arm / voorste been gebied. Het verschil zit in de relatieve kracht van elk van deze spiergroepen. Een kikker achterste beenspieren zijn relatief groter en sterker, om het te laten springen en zwemmen.
Wat een tekort aan kikkers
Een opmerkelijk verschil tussen het spierstelsel van een kikker en dat van een mens is het het ontbreken van een diafragma van de kikker. Deze spier is van vitaal belang bij de mens, omdat hij het bovenste gedeelte van de lichaamsholte van de lagere scheidt en de kracht verschaft die de longen werkt. Zonder een diafragma kunnen mensen niet ademen. Mensen gebruiken hun ribben en borstspieren ook bij het ademen. Omdat kikkers geen ribben hebben, zijn die niet betrokken, en hoewel ze borstspieren hebben, hebben deze ook geen deel aan de ademhaling. In plaats daarvan krijgt een kikker lucht door zijn mond te openen en lucht naar binnen te laten stromen of door lucht in zijn mond te nemen en vervolgens lucht naar beneden in de longen te persen door de mondbodem op te tillen.
